Baranowski Jan († 1634), wojewoda sieradzki, h. Jastrzębiec. Osiadły w województwie sandomierskiem, zostaje w r. 1619 kasztelanem małogoskim. Po Cecorze a przed wyprawą chocimską, w r. 1621 ruszył z wojskiem, wystawionem przez województwo sandomierskie, sam wystawiwszy 6 husarzy, pod Lwów, gdzie stanął dopiero w październiku. W tym samym roku nosi już tytuł starosty przedborskiego. W r. 1624 został wojewodą sieradzkim i nabył za konsensem królewskim starostwo nowokorczyńskie od Tarnowskiego. Jako wojewoda sieradzki brał dość pilny udział w sejmikach sieradzkich w l. 1626 i 1627. Sejmy w l. 1627, 1629 i 1631 naznaczają go na komisarza do komisji wcelu uspokojenia zatargów granicznych od strony Śląska. W czasie interregnum po śmierci Zygmunta III wystąpił na sejmiku w Szadku z projektem wybrania królem cudzoziemca, przez co ściągnął na siebie oburzenie szlachty. Piasecki przypuszcza, że uczynił to z namowy elektora brandenburskiego. W archiwum berlińskiem niema jednak żadnych dowodów, któreby podobne przypuszczenie usprawiedliwiały. Umarł w r. 1634. Żoną jego była Marjanna Pieniążek, zmarła w r. 1631.

Boniecki; Volumina legum III; Piasecki. Kronika, 356; Teki Pawińskiego i Lauda sandomierskie i sieradzkie w zbiorach Komisji hist. P. A. U.

Władysław Czapliński